Ik zeg liever niets wanneer het niet lekker loopt tussen ons
Ik zeg liever niets wanneer er spanning is tussen ons
Zwijgen, maar er wel iets van vinden. Het gebeurt heel vaak tussen geliefden. Ik zeg liever niets. Het kan heel onschuldig zijn. Een blijk dat je de ander zijn of haar onvolkomenheden wel begrijpt en vergeeft. Meer dan eens is dat echter niet het geval: “als zij boos wordt dan klem ik mijn kaken op elkaar, ik zeg niets, kijk weg en wacht tot het voorbij gaat” zegt Alec. Jolien kijkt hem indringend aan als hij dit zegt. Nog voor ze kan reageren vraag ik aan haar of ze haar reactie nog even bij zich wil houden. Alec reageert onmiddellijk: “ik zie wel dat ze me aankijkt, me gelijk wil vertellen wat ik moet doen en hoe meer ze dat doet, hoe meer ik me terugtrek”. Jolien kan zich niet inhouden: “als je wel wat zou zeggen zou het zoveel makkelijker zijn!”.
Wat is het patroon
Bij dit stel is de vrouw de felle van de twee. Het kan net zo goed omgekeerd zijn. Het patroon blijft het zelfde. Eén van beiden wil graag een reactie en probeert deze af te dwingen en de ander trekt zich terug in hoop dat het overwaait. Wanneer dit af en toe gebeurt is er niets aan de hand. Wanneer dit patroon de relatie overneemt is er een probleem ontstaan. Beiden hebben het gevoel dat ze de ander niet echt kunnen bereiken. Ze doen allebei hun best, maar blijven vooral doen wat ze al die tijd al deden. In dergelijke situaties hebben we de neiging de ander als oorzaak van het probleem te zien. Als hij/zij nu ….. doet is alles opgelost. Beiden hebben gelijk, helaas zijn we minder geneigd om naar ons eigen aandeel in het geheel te kijken.
Vragen stellen die je helpen
Hierover met elkaar in gesprek gaan is niet makkelijk. In deze blog wil ik je een paar eenvoudige dingen meegeven die je kunnen helpen. De belangrijkste vragen die je kunt stellen zijn in de eerste plaats aan jezelf:
Wat doe ik? Wat is voor mij een trigger (met andere woorden wat zegt of doet die ander waardoor ik boos word of me terug trek)?
Het is heel belangrijk om dit te weten. Vaak zie je het zelfde soort gedrag. In het voorbeeld met Alec werd hij al alert wanner zijn vrouw op een bepaalde manier naar hem keek. Hij beschreef het zelf als: “dan heeft ze van die priemende ogen waarmee het voelt of ze een reactie uit me wil trekken”. Pas als je echt het antwoord op de vragen aan jezelf hebt kan je diezelfde vragen ook aan de ander stellen. Voor jou klinkt dat als de omgekeerde wereld misschien, maar als je echt iets wil veranderen in je relatie dan ben jij en niet de ander het startpunt. De volgende vraag gaat een laagje dieper:
Hoe voelt het voor jou als de ander boos wordt/ stil wordt?
Deze vraag is nog niet zo eenvoudig te beantwoorden als het lijkt. Alec zegt: “natuurlijk wordt ik dan stil wat moet ik anders doen als ze over me heen lijkt te denderen”. “Ik zeg liever niets”. Dit vraagt geduld. Later in de sessies gaf Alec aan: “het voelt of ik nooit iets goed doe in jouw ogen, terwijl als ik het nu voor iemand goed wil doen is het voor jou. Het maakt me zo verdrietig”. Jolien kijkt hem met grote ogen aan. Voor haar voelde het altijd als onverschilligheid, maar Alec is verre van onverschillig. Het geeft voor haar de opening om anders te reageren. Niet zo streng. Ze snapt nu dat hij meer tijd nodig heeft en nadenkt over antwoorden. Ze maakt zich minder zorgen nu omdat ze weet dat hij er echt voor haar is.
Eerst jij en dan de ander
In dit voorbeeld hebben we hier een paar sessie over gedaan. Het patroon tussen deze twee mensen bestond al ruim 10 jaar en dat verander je niet zomaar. Hoe eerder je erbij bent hoe makkelijker het gaat. Hoe meer je bereid bent naar je eigen rol te kijken in plaats van de fouten van de ander te onderstrepen hoe verder je met elkaar komt
