Met mededogen mediteren

Ik mediteer dagelijks

Dat zou zomaar eens opgevat worden als: “nou nou dat is interessant …” of “waarom loop je daarmee te koop?”. Waar ik het graag met je over wil hebben is vooral het dagelijks gedoe dat regelmatig een onderdeel is voordat ik mediteer of de het gedoe in mijn hoofd tijdens het mediteren. Om te relativeren dat ook, maar ook om te motiveren. Meer dan eens hoor ik van mensen: “maar jij doet het dagelijks, dan is het eenvoudig”. Het is namelijk niet zo dat als je eenmaal mediteert dat het van een leien dakje loopt, dat je niets hoeft te doen. Wanneer je thuis bent en niet in een klooster zit waar dagelijkse meditatie je hoofdtaak is, is er altijd ruimte te marchanderen. Gedoe dus. Het soort gedoe waar je gewend aan raakt en waar je om mag glimlachen. Vooral die glimlach blijkt op de lange duur het belangrijkst te zijn wanneer je wel wilt mediteren, maar het lastig vindt om het vol te houden.

Dagelijks gedoe

Zelf mediteer ik altijd ’s ochtends. Gewoon omdat ik dan op mijn best ben. Wanneer ik bij klanten moet zijn is het nog het meest eenvoudig. Een half uur eerder opstaan maakt voor mij dat ik alle obstakels om te mediteren heb weggenomen. Maar wat als ik vanuit huis werk of in het weekend? Dan kan het heel anders lopen. Wanneer ik thuis werk sta ik later op. Mijn ochtend ritueel moet heel strak zijn wil ik klaar zijn voordat mijn zoon naar beneden komt. Ik pak de krant van de deurmat en o, wat een interessant artikel. Even lezen en als ik toch bezig ben dan die ook maar gelijk. En ai, voor 8 uur mediteren, nee dat gaat niet meer lukken. Geen probleem dan maar om 8.30 wanneer hij naar school is. Weet je wat ik lekker vind na het ontbijt? Een goeie kop koffie. Nou ja dan mag het best iets later worden dan 8.30. Wanneer ik op enig moment mijzelf geen halt toeroep dan is het zo laat dat het eigenlijk niet meer kan, er moet tenslotte ook nog gewerkt worden. Voor mij zijn er twee dingen die er dan toe doen. Als eerste is de keuze die ik gemaakt heb waarin ik tegen mijzelf heb gezegd: ik wil mediteren. De ander is: als ik wil mediteren is het belangrijk dat ik voor 9.00 uur begin. Wat er ook gebeurt deze twee keuzes helpen me om te gaan zitten. Ook op de ochtenden dat ik denk: ik kan toch wel een dagje zonder. Ondertussen weet ik dat dit gedoe eens in de zoveel tijd de kop opsteekt. Waarom? Geen idee. Leuk? Nee zeker niet, maar het helpt wel als ik naar mijzelf kijk en kan glimlachen. De glimlach die toegeeft: het is makkelijker niets te doen, niets menselijks is mij vreemd. Dit mededogen geeft me de kracht om de volgende keer weer te gaan zitten en het gedoe achter me te laten.

Zitten en het gedoe

Bij mediteren hoort een klein ritueel. Voor mij is dat fijn. Daarmee maak ik me klaar voor de meditatie. Eén van die dingen is het gebruik van een klankschaal waarmee ik de start van de meditatie aangeef. Na het slaan op de klankschaal zet ik de timer. Doorgaans op 25 minuten. En dan na vijf minuten denk ik: heb ik de timer wel gezet? Alleen dit al kan tot een enorme interne dialoog leiden. Heb ik de timer gezet? Ja dat heb ik, nee dat heb ik niet. Intern, welles, nietes. En ja als je gaat kijken ben je er eigenlijk uit, als je niet kijkt en bezig blijft met de vraag heb ik em wel gezet ben ik er zeker uit. Het is wel eens voorgekomen dat ik de timer niet gezet heb. Een enkele keer ja. Het effect is dat ik dan langer mediteer. Wanneer ik geen afspraken heb staan is er eigenlijk niets aan de hand. In het mediteren gebruik je je ademhaling om de dagelijkse zaken los te laten. Het komt voor dat me dat ook lukt, het komt voor dat de gedachte: heb ik de timer gezet terug blijft komen. Nou ja, dan toch maar even kijken. O ja, toch gezet. In gedachten begin ik opnieuw met mediteren ook al is het nog maar 6 minuten. Beter 6 minuten goed mediteren dan 25 minuten bezig met de timer. Het helpt als ik dan kan glimlachen en tevreden kan zijn met die zes minuten. Vooral ook voor een volgende keer, want tenslotte ging het rechts- of linksom goed. Dus ik hoef niet zo nodig te kijken. De mildheid helpt. Een beetje, telkens een beetje meer.