Op weg

……. en waar ik loop is vanaf nu aan een weg. Dit is in de kern het uitgangspunt van ACT (Acceptance Commitment Therapy)

Het Verhaal

Een oude kikker woont al zijn hele leven in een put. Op een dag komt er bezoek. ‘Waar kom je vandaan?’ vroeg de kikker in de put. ‘ Van een heel groot meer’ zei de bezoekende kikker. ‘Zo groot als een kwart van deze put?’ vroeg de oude kikker. ‘Nee veel en veel groter’. ‘Groter? De helft van mijn put dan?’. ‘Nee, nog veel groter’. ‘Is het meer zo groot als deze hele put? Na een korte stilte zei de kikker uit het meer: ‘Het is niet te vergelijken, zo groot’. ‘Dat moet ik zien’. En samen gingen de kikkers op pad. Nu heeft dit verhaal uit de boeddhistische traditie verschillende manieren waarop het eindigt (Daarover in een andere blog meer ….).

Op weg gaan

Maar wanneer we hier stil staan in het verhaal is er al veel gebeurd. Stel je voor dat je al jaren op dezelfde plek in dezelfde omgeving zit en dat je besluit om in beweging te komen. Wat een geweldige beslissing is dat. Wat een ruimte kan dat geven. Kijk maar naar de kikker, vanuit de put de wijde wereld in. Dat vraagt moed. Vooral vraagt het overgave. Want wie weet wat je tegenkomt wanneer je onderweg gaat? Mooi ook in het verhaal is dat de kikker ook in zekere zin aangezet wordt om in beweging te komen. Zelf was de kikker nooit op het idee gekomen uit de put te vertrekken. Het startte bij een vergezicht van een ander. Hoe zou het verhaal gelopen zijn wanneer de oude kikker niet nieuwsgierig geweest was, wanneer hij niet had willen luisteren? Liever was blijven zitten. Kennen we dat niet allemaal. Die momenten dat we liever blijven zitten. Ook al zitten we in de put. Is het dan niet een mooi startpunt wanneer je tegen jezelf kan zeggen: ‘waar ik loop is vanaf nu aan een weg’. Dan ben je op weg!

Wat heb jij nodig om op weg te gaan?