Het lukt niet om met mijn partner te praten

Hij zit er beetje verslagen bij. Sam is nooit zo’n prater geweest, maar het lukt hem helemaal niet meer om met Doroté te praten. Hij is bang dat hij niets goed doet. Niets goed kan doen. Doroté kijkt hem eerst verwachtingsvol aan, maar haar blik slaat al snel om naar ongeduld. Waarom zegt hij nou niets? Hardop zegt ze: “We zijn toch niet voor niets bij een relatietherapeut? Vind je het niet belangrijk?” Sam wendt zijn blik af en trekt zich verder terug in zichzelf.

Het speelt zich allemaal voor mijn ogen af, hier op mijn bank. Voor Sam en Doroté is dit een pijnlijk vertrouwd patroon. Zij wordt steeds ongeduldiger, uiteindelijk boos. Hij wil het liefst weglopen – niet omdat hij haar niet belangrijk vindt, maar omdat hij het niet kan verdragen. Ze komen er samen niet meer uit. Sam wordt stiller, Doroté bozer. En onder dat alles ligt verdriet: ze willen elkaar wél bereiken, maar weten niet meer hoe.

Wat gebeurt er in de relatie

Zo veel onuitgesproken woorden. Doroté zucht hoorbaar; Sam kijkt naar zijn handen, alsof hij daarin het juiste antwoord kan vinden. Wat ze ook proberen, elk gesprek lijkt vast te lopen in stilte of irritatie. Zij spreekt harder, hij zachter. En met elke poging groeit de afstand een beetje verder. Ze zitten vast in een dans die ze allebei kennen. Zij probeert dichterbij te komen, hij wijkt uit. Elke poging tot contact verandert in verwijt of terugtrekking. Wat ooit bedoeld was om elkaar te bereiken, voelt nu als een gevecht dat niemand wil winnen.

Een paar sessies later durft Sam iets te zeggen wat lang onuitgesproken bleef: “Ik ben bang dat ik het nooit goed kan doen in jouw ogen, wat ik ook zeg”. Hij is zichtbaar aangedaan. Doroté kan ook zachter reageren als zij aangeeft: “snap je niet dat ik heel graag wil horen wat je denkt en wil”. En even later: Ik ben bang ik niet belangrijk genoeg voor je ben”.

Die woorden brengen iets in beweging. Er is nog geen oplossing, geen opluchting, maar wel een begin van begrip. Ze kijken elkaar niet meer alleen vanuit verwijt aan, maar ook met een beetje nieuwsgierigheid. Voor het eerst in lange tijd lijkt er weer ruimte om te praten — klein, breekbaar, en echt.

De weg naar hernieuwde verbinding

In relaties gaat het niet over altijd alles goed doen, maar over elkaar weer durven zien. Over leren luisteren zonder direct te willen oplossen of verdedigen. Soms begint dat met één zin, of met het durven blijven zitten in de stilte die eerst zo ongemakkelijk voelde. Voor Sam en Doroté is dit nog maar het begin. Er zullen vast momenten komen waarop ze weer terugvallen in oude patronen. Nu weten ze dat de stilte geen afwijzing of afkeuring is — en dat is een belangrijke stap op weg naar meer begrip, zachtheid en echte verbinding.